این ربات‌های بسیار ریز میتوانند در محیط شناور مانده و وضعیت پیرامون خود سنجش و پردازش کنند.
پژوهشگران دانشگاه MIT ریزترین ربات های ممکن تاریخ را ساخته و آزمایش کرده‌اند.
این رباتها دارای سنسورهایی برای سنجش پارامترهای محیط، توانایی ذخیره داده‌ها و حتی توان پردازش داده‌ها می‌باشند.
این رباتها به اندازه سلول تخمک انسان ریز هستند. مدارهای الکترونیکی این رباتها از مواد دو بعدی و بر روی ذره‌هایی به نام کلوئید ساخته شده‌اند.
کلوئیدها ذره‌های ریزی به اندازه‌ی یک میلیونیم تا یک میلیاردم متر هستند. این ذره‌های بسیار ریز در محلول‌ها حل نمیشوند، بنابراین میتوانند در مایع‌ها و یا در هوا شناور بمانند.
پژوهشگران می‌خواهند با وصل کردن این ذره‌های ریز به مدارهای پیچیده، زمینه را برای ساخت ریز-ابزارهای سنجش شرایط در محیط‌هایی مانند دستگاه گوارش و یا خط لوله‌ها، هوای پالایشگاه‌ها و تاسیسات شیمیایی فراهم آورند.
ابزارهای ریز اینچنینی میتوانند به سادگی در مسیر گوارش انسان و یا خط لوله‌های نفت و گاز شناور شده و به حرکت درآیند. و یا حتی با شناوری در هوا، پارامترهای مورد نیاز در فضای تاسیسات شیمیایی و پالایشگاه‌ها را اندازه‌گیری کنند.
این ربات‌های ریز میتوانند وارد هر جایی بشوند چون در همه جا شناور میمانند، و اگر با مولکول‌های دیگر برخورد کنند، میتوانند بصورت تصادفی در جهت‌های گوناگون حرکت کنند و حتی ریزتر از آن هستند که جاذبه آنها را به پایین بکشد!
این رباتها به منبع انرژی خارجی نیازی ندارند و انرژی خودشان را تامین میکنند.
رباتها به یاری یک «فتودیود» که بر روی خود دارند، میتوانند انرژی اندکی را که برای کار سنسورها، حافظه و مدارهای خود نیاز دارند، شکار کنند.
داده‌های ذخیره شده بر روی این رباتها پس از پایان ماموریت آنها خوانده شده و به رایانه‌ها منتقل میشود. کار بر روی ربات‌های ریز اینچنینی پیش از این نیز انجام شده بود ولی هرگز به این سطح از ریزی و کارایی نرسیده بود.
این پژوهش ها با پشتیبانی " اداره پژوهش‌های دریایی امریکا" و "بنیاد ملی علوم سوییس" در دانشگاه MIT به انجام رسیده است.
برگرفته از:
Cell-sized robots can sense their environment