پژوهشگران با ساخت مزه و ایجاد حس جویدن خوراکی‌های گوناگون در حال ساخت سیستم‌هایی هستند که خوردن مجازی را ممکن کنند.
چشیدن و جویدن مجازی!
در یک بازی «واقعیت مجازی» دارید شام می‌خورید. میز پذیرایی پیش رو بسیار واقعی به نظر می‌رسد و دهانتان آب افتاده است. ولی کامروا نمی‌شوید چون خوردنی‌ای در کار نیست
! ولی نه!! این بار چنین نیست!
به خوراکی‌ها نزدیک می‌شوید، زبانتان را بیرون می‌آورید و با آن طعم و مزه آنها را روی صفحه نمایش حس میکنید
فک‌هایتان را مانند جویدن حرکت می‌دهید و بافت خوراکی را میان دندان‌هایتان حس میکنید😋.
آزمایش‌های "غذای مجازی"(virtual food) از لوازم الکترونیکی برای ایجاد حس و مزه خوراکی‌های واقعی، با اینکه چیزی در دهان نیست، بهره می‌گیرند. این فن‌آوری می‌تواند ورودی‌های حسیِ تازه‌ای را به واقعیت مجازی وارد کرده و یا تجربه‌ی «غذاخوردن در واقعیت مجازی» را به واقعیت نزدیک‌تر کند.❕این فن‌آوری می‌تواند برای کسانی که به خاطر رژیم غذایی نباید برخی چیزها را بخورند و کسانی که به خاطر بیماری توان خوردن را از دست داده‌اند مفید باشد.
چندین پروژه تا کنون در زمینه‌ی فریب انسان و «ایجاد حس چشایی چیزهایی که نیستند» به نتیجه رسیده‌است. پیشتر، پژوهشگری از دانشگاه ملی سنگاپور به نام Nimesha Ranasinghe، تجربه‌ی احساس مزه‌های گوناگون با یک "لیسَکِ دیجیتالی" "digital lollipop " و یک قاشق که در آن الکترودهای ویژه‌ای جاسازی شده‌است، را ساخته بود. این قاشق می‌تواند مزه‌های شور، ترش و تلخ را در غذایی که خورده می‌شود تقویت کند. ولی این روش شبیه‌سازی الکترونیکی، در تقویت مزه‌ی شیرین در سنجش با مزه‌های دیگر ناکام بوده‌است.
دیجیتالی کردن مزه‌ها می‌تواند مفید باشد، برای نمونه به مردم در چالش کم‌کردن مصرف شکر در غذاها و نوشیدنی‌ها کمک کند. بنابراین Ranasinghe و همکارش Ellen Yi-Luen Do به جای شبیه‌سازی الکترونیکی، انجام آزمایش با شبیه‌سازی‌های گرمایی را پیش گرفتند. پروژه تازه آنها در 2016 ACM User Interface and Technology Symposium در توکیو (UIST 2016) نمایش داده شده‌است. در این روش از تغییر دما برای بازسازی مزه‌ی شیرین بر روی زبان بهره‌گیری می‌شود.
کاربر نوک زبانش را بر روی سطح یک قطعه‌ی ترموالکتریک می‌گذارد. این قطعه که به سرعت گرم یا سرد می‌شود، عصب‌های حرارتی حساسی که سازنده کد مزه هستند را فریب می‌دهد😉 .
این دستگاه در یک آزمایش اولیه روی نیمی از شرکت کنندگان درست عمل کرد. برخی از ایشان حتی حس تندی را هنگامی که دستگاه گرم‌تر از ۳۵ درجه و مزه‌ی نعنا را هنگامی که دما کمتر از ۱۸ درجه بود نیز گزارش کردند.
این دو پژوهشگر در این اندیشه‌اند که با گنجاندن این سیستم در لیوان یا فنجان، نوشیدنی‌های کم‌شکر را شیرین‌تر نشان بدهند.☕️
گیرنده‌ی چشایی ممکن است با این سیستم قابل اداره کردن باشد، ولی، لذتِ خوردن تنها به مزه‌ی آن نیست، و حس هر تکه از بافت خوراک در دهان نیز اهمیت دارد.
این هفته گروهی از پژوهشگران دانشگاه توکیو دستگاهی را به نمایش گذاشتند که تجربه جویدن غذاهای گوناگون را با الکتریسیته شبیه‌سازی می‌کند.
دو پژوهشگر به نام‌های Arinobu Niijima و Takefumi Ogawa در دستگاهشان که Electric Food Texture System نامیده شده، الکترودهایی به کار برده‌اند ولی آن را بر روی زبان نمی‌گذارند بلکه بر روی ماهیچه‌ی ماستر در فک که برای جویدن به کار می‌رود، جاسازی می‌کنند تا احساس سفتی خوراکی یا جویدن را، با دادن بازخورد لمسی با شبیه‌سازی الکتریکی ماهیچه، به کاربر بدهد.
برای ایجاد حس خوراکی‌های با بافت سفت‌تر، ماهیچه را با فرکانس بالاتر شبیه‌سازی می‌کنند و برای خوراکی‌های کشسان از پالس الکتریکی بلندتری بهره می‌برند. Niijima می‌گوید دستگاه آنها بهترین کارکرد را در بازسازی حس خوردن پاستیل داشته‌است.
مانند کار بر روی مزه، این روش همچنین می‌تواند در تغییر احساس خوردن خوراکی‌های واقعی نیز کاربرد داشته‌باشد. شرکت‌کنندگان در سمپوزیوم UIST با نصب این الکترودها کلوچه خوردند❕ Ranasinghe که این دستگاه را آزمایش کرده، می‌گوید: دستگاه احساس کلوچه را به خوراکی سفت‌تر و جویدنی‌تری مانند "پاستیل خرس" تبدیل کرد.
هر دوی این پروژه‌ها هنوز در مرحله آزمایش هستند ولی هدف آنها کمک به کسانی است که باید از رژیم خوراکی ویژه‌ای برخوردار باشند یا اینکه، به دلیل بیماری، در خوردن مشکل دارند. Niijima می‌گوید: "بسیاری از مردم به خاطر ناتوانی فک، آلرژی و رژیم غذایی برای خوردن چالش دارند. ما امیدواریم که بتوانیم با راضی‌کردن اشتهای آنها، زندگی لذت‌بخش‌تری برایشان فراهم کنیم".
پژوهشگران سرگرم کار بر روی ماهیچه‌های کمکی برای فک با هدف شبیه‌سازی خوراکی‌های با بافت پیچیده‌تر هستند و می‌خواهند سیستم شبیه‌سازی الکتریکی را با ورودی‌های حسی دیگری مانند "صدای جویدن"، ترکیب کنند.
به گفته Ranasinghe، یک بیمارستان در سنگاپور در حال برنامه‌ریزی برای یک پژوهش درازمدت بر روی قاشق‌های مجهز به الکترود چشایی با هدف کمک به بیماران بزرگسال برای کاهش مصرف نمک است. بسیاری از سالخوردگان، به دلیل ضعف چشایی‌شان، خوراکی‌های با طعم و مزه شدیدتر را دوست دارند ولی خوردن بیش از اندازه این چاشنی‌ها، ایشان را با بیماری‌هایی مانند فشار خون بالا روبرو می‌کند.
این قاشق‌ها مانند چاشنی برای غذا هستند😉
روزی، با در کنار هم گذاشتن همه‌ی این فنآوری‌ها، می‌توان تجربه‌ی خوردن خوراکی‌های با مزه‌های گوناگون را در واقعیت مجازی، شدنی کرد.
به گفته‌ی Ranasinghe، بیشترین کاربرد این فناوری در هرچه‌بیشتر فروبردن ما در محیط‌های مجازی خواهد بود. تصور کنید که یک فضانورد با به کار بردن یک هِدسِت، خود را در باغچه خانه‌اش حس می‌کند و یک فنجان قهوه گرم مجازی نوش جان می‌کند😇.
لینک منبع خبر: