این فرآیند با بهکارگیری کمی ژل آغاز میشود،
این ژل راهکاری است که برای آمادهسازی سطح برای دریافت رزین طراحی شده است.
این ابزار دارای اپلیکاتور جداکنندهی سلفونی است که میتواند میان دندانها بلغزد، جوری که به سطح آسیبدیده برسد، سپس با اکسترود کردن آن، میتوانیم ژل را میان دندانها، و تنها به دندان آسیبدیده برسانیم، و پس از دو دقیقه از رساندن ژل به دندان آسیبدیده، این ابزار را برمیداریم و محل دندان را خوب با آب میشوییم.
پس از شستشو، از محلولی که دارای الکل است و به خشکشدن بهتر سطح کمک میکند، بهره خواهیم برد. هنگامی که سطح دندان کاملا خشک شود، سیستم به خوبی پذیرای رزین خواهد بود. اکنون میتوانیم 'خشککردن با الکل' که سطح را آماده ی دریافت رزین میکند، را آغاز کنیم.
گام بعدی بهکاربردن رزین است. و با همان سیستمی که داریم، اپلیکاتور کوچکی که میتواند میان دندانها بلغزد، میتوانیم رزین را وارد کنیم. بنابراین اپلیکاتور را میان دندانها قرار میدهیم و رزین را با فشار دادن بیرون میدهیم، و پس از سهدقیقه، رزین را با نور عمل میآوریم. هنگامی که رزین خشک شود، با بهکارگیری این نور میتوانیم رزین را سخت کنیم. رزین که سخت شود، بخشی از دندان شده و اینگونه بخش ازبینرفته یا آسیبدیده بازسازی میشود.
شاید این را هم بپسندید: