جابجایی بار و مسافر در شهرها چگونه خواهد بود؟ کدام شهرها از هم اکنون این فناوریها را بکار میگیرند؟ اثر این سیستم ها بر زندگی، تجارت و زیست بوم چگونه است؟ چالشها و نگرانیهای موجود در برابر این سیستمها چیست؟
ترافیک در شهرها تا سال ۲۰۳۰ چگونه خواهد بود؟
آیندهای را تصور کنید که خودروهای خودران، قطارها و اتوبوسهایخودران با یک نرمافزار کاربردی، بصورت یکپارچه به هم پیوسته میشوند و ترافیک به تاریخ میپیوندد.
فضاهایی که اکنون برای جای پارک برای خودروها است، به فضای سبز تبدیل میشود.
به گفته ی Cathis Elmsäter-Svärd عضو هیئت مدیرهی Drive Sweden ، این میتواند تصویر شهرهای ما در سال ۲۰۳۰ باشد.
چرا باید برای آیندهی ترابری شهری، اندیشه کنیم؟
شهرهای سراسر جهان در حال رشد هستند. محل زندگی، کار، خرید و تفریح بیشتر ساکنان مناطق شهری در جاهای گوناگونی از شهر است. (پس روزانه سفر میکنند).
فاصلهی جای زندگی و کار و زمانی که هر روز در پشت ترافیک میمانیم و یا در اتوبوس و قطار میگذرانیم، یکی از بزرگترین فاکتورهای است که در احساس رضایت از جایی که زندگی میکنیم، نقش دارد.
کیفیت ترابری شهری از دیدگاه ما به چیزهای بسیار دیگری نیز وابسته است، مانند:
- میزان تاثیر در رشد اقتصادی
- میزان تاثیر در کمینه کردن هدر رفت زمان با جابجایی بهینهی کارکنان و كالاها
- میزان برابری در دسترسی همگانی به امکانات ترابری
ترابری شهری در سال ۲۰۳۰ چگونه خواهد بود؟
تا سال ۲۰۳۰ به جای داشتن خودروی شخصی برای جابجایی در شهر، میتوانیم با بهره از خودروهای خودران که در سیستم های "اشتراک-اقتصادی" (sharing-economy) سرویس میدهند، نیاز خود را برآورده کنیم.
این خودروها ما را از جایی که بخواهیم سوار میکنند و به جایی که بخواهیم میبرند و سپس از همانجا به درخواستهای دیگران برای جابجای، سرویس میدهند. در حالیکه همزمان و یکپارچه با سیستم های هوشمند مدیریت ترافیک شهری کار خواهند کرد.
این طرح مفهمومی "سرویس ترابری شهری" (“mobility as a service”) است که یکی از خدمات موجود در سیستمهای خدمات "اشتراکی-اقتصادی" (shared-economy) آینده است که بطور کامل ماشینی و رایانهای هستند.
ولی این تنها یکی از دگرگونیهایی است که شاید در سیستمهای ترابری شهری، رخ دهد.
گمان میکنم، ما سیستمهای ترابری به کلی اتوماتیکی از خودروهای خودران، قطارها، اتوبوسها، دوچرخه و پیاده که با فناوری، بهم پیوسته شدهاند، خواهیم داشت.
با بهره برداری از رباتهایی که مرحلهی آخرِ رساندن کالا به دست مردم را به عهده میگیرند و با پیشرفته شدن شبکهی جاهایی که میتوانیم بستهها را تحویل بگیریم، روش جابجایی کالا در شهرها دگرگون خواهد شد. و مردم میتوانند جای تحویل گرفتن کالاهایی را که خریدهاند را با توجه به زمان خود و مکانهایی که از آن گذر خواهند کرد مشخص کنند.
همهی اینها میتوانند، ترابری شهری را کاراتر کنند و از شمار خودروها در خیابانها بکاهند وآلودگی هوا و صوتی را کاهش دهند.
به جاهای بسیار کمتری برای پارک کردن خودروها نیاز خواهیم داشت و میتوانیم با این جاهای آزاد شده، فضای سبز شهری و یا خدمات دیگر شهری را گسترش دهیم تا شهرها دوست داشتنیتر و برای زندگی مناسبتر شوند.
سیستمهای یکپارچه و بهمپیوستهی اتوماتیک ترابری شهری چگونه خواهند بود؟
یک برنامهی کاربردی بر روی تلفن هوشمند را تصور کنید که گزینههای آنیِ ترابری از "در تا در" (مبدا تا مقصد) برای سفری که میخواهید انجام دهید را در اختیارتان میگذارد. و نمونه جزئیات سفر را میگوید:
- مقدار و سمت حرکت برای پیادهروی تا رسیدن به ایستگاه کرایهی دوچرخههای شهری
- نزدیکترین ایستگاه کرایهی خودروهای خودران
- پیشبینی زمان سفر با در نظر گرفتن وضعیت کنونی و پیشبینی ترافیک
- گزینههای بهرهبرداری ترکیبی از پیاده روی، دوچرخه، خودرو، قطار و اتوبوس!
و سرآخر همهی اینها را بر اساس زمان و قیمت و یا تاثیر در آلودگی زیستبوم، برای شما مرتبسازی میکند تا انتخاب کنید!
و با همین برنامهی کاربردی میتوانید دوچرخه یا خودرو کرایه کنید یا بلیط اتوبوس و قطار بخرید.
موانع موجود بر سر راه این سیستمها چیست؟
بطور طبیعی مردم از پیشرفت پرشتاب فناوری نگرانی دارند.
برخی به خاطر این که این سیستمها همیشه از اینکه کجا بودهاید، اکنون کجا هستید و به کجا خواهید رفت، آگاه هستند، نگران حریم خصوصی میشوند.
و برخی دیگر نیز نگران ایمنی این سیستمهای اینترنتی در برابر هک و حملههای اینترنتی هستند.
رهبران سیاسی باید آستین بالا بزنند و در گسترش این فناوریهای نوینِ ترابری شهری، پیشتاز شوند.
بخش بسیاری از این چشمانداز در برخی جاها در مرحلهی تئوری باقی خواهد ماند زیرا بسیاری از مردم از پیشگام شدن در بهرهگیری از فناریهای نوین دوری میکنند و میخواهند نخست ببینند که دیگران بکار میبرند و با تجربهی آنها از ایمن بودن سیستم اطمینان پیدا کنند.
حکومت ها باید چهکار کنند؟
ما باید به فرایند تنظیم قوانین و مقررات برای وسایل ترابری خودران شتاب بدهیم.
باید موضوعاتی مانند بیمه و مسئولیتهای مدنی برای این وسایل را از مرحلهی گفتگو فراتر ببریم و قانون تدوین کنیم.
شوراها و مدیریتهای شهری باید در بودجهبندیهای سالانه برای شهرها هوشمندانه عمل کنند و سرمایهگذاریها و زمینهسازیهای مناسب و به موقع برای این فناوریها را انجام دهند.
بسیاری از شهرها با توجه به موقعیت و وضعیت کنونیای که دارند با چالشهای ویژهای در این کار روبرو میشوند.
آسانترین شرایط در جاهایی است که محلهی تازهای برای شهر ساخته میشود یا به کلی شهر تازهای ساخته میشود. چون میتوان طراحی خیابانها و ساختمانها را با فناوریهای نوینِ ترابری شهری هماهنگ ساخت.
ولی بیشتر شهرها در سازگار کردن وضعیت پیچیدهی سیستمهای بزرگِ ترابری شهری کنونی خود با این فناوریها با چالش روبرو هستند.
آیا شهرهای نمونهای هست که اکنون این فناوریها در آنها باشد؟
بسیاری از شهرها در تلاش برای بکارگیری این فناوریها هستند. ولی سخت ترین جا برای تغییر در شهرها، سیستم ترابری است.
برخی شهرها اکنون سرگرم پیادهسازی برخی از بخشهای این سیستمها هستند. برای نمونه کپنهاگ افرایش بهرهگیری از دوچرخه را در برنامه دارد و اسلو به خودروهای برقی توجه بسیاری دارد.
سازمانی در سوئد که من در هیئت مدیرهی آن هستم، همه بخشها و سازمانهایی که در این کار نقش دارند از سازمانهای دولتی گرفته تا صنعتی و دانشگاهی را یکجا جمع کرده است، تا گذر از چالشها در حرکت بسوی فناوریهای یکپارچهی اتوماسیون ترابری شهری را برای شهرهای سوئد آسان کند. ما در سال ۲۰۱۸ در استکهلم و گوتنبرگ؛ همهی گونههای این سیستمهای اتوماتیک دیجیتالی را در محیط واقعی شهری، آزمایش خواهیم کرد. این شهرها، آزمایشگاهی برای سیاست گذاریهای مورد نیاز برای این سیستمها خواهند بود.
گمان میکنیم نتیجههای اینکار مورد علاقهی سایر شهرها نیز واقع خواهد شد.
باید بدانیم که این کار فراتر از ترابری شهری است. باید تاثیر این فناوریها را بر همهی بخشها از زیستبوم گرفته تا تجارت و بهداشت ببینیم و به سیستمی برد-برد برای همه، برسیم.
شاید این ها را نیز بپسندید:
زندگی در شهرهای هوشمند
معماری شهرهای آینده
آتشنشانی تا ۱۵ سال آینده اینگونه خواهد بود!
تاثیر رباتها بر آیندهی شغلها
لینک منبع خبر: