با به‌کارگیری این فناوری در حافظه‌ها و هارد دیسک‌ها، اگر گوشی، تبلت، رایانه و یا هر دستگاه حافظه‌دار دیگری از شما ربوده شود، تنها با یک دستور از راه دور میتوانید داده‌های موجود بر روی آنها را به گونه‌ای نابود کنید که دیگر قابل دسترسی نباشند!
پژوهشگران دانشگاه Cornell با به‌دست‌آوردن یک فناوری تازه، راه را برای ساخت قطعه‌های الکترونیکی ویژه‌ای باز کرده‌اند که با دریافت دستور از راه دور، خود را تجزیه کرده و بخار میکنند!
با این فناوری، نسل تازه‌ای از لوازم الکترونیک پدید می‌آید که لوازم گذرا (موقت) نام دارند. زیرا برخی قطعات آنها به گونه‌ای طراحی خواهند شد که هر گاه بخواهیم می‌توانیم آنها را از راه دور نابود و ناپدید کنیم.
در این قطعات نوعی ماده شیمیاییِ ویژه جاسازی میشود که اگر نیاز باشد با دریافت کدهای ویژه‌ای آزاد میشود و مواد سازنده‌ی قطعه را تجزیه و بخار میکند.
Amit Lal پروفسور الکترونیک دانشگاه Cornell که در این پژوهش شرکت داشته است میگوید: قطعه‌هایی که با این فناوری ساخته شوند با دریافت فرمان به یکباره دود هوا میشوند و تنها پسماند بسیار کوچکی از خود به جا می‌گذارند!
این فناوری می‌تواند در ایمپلنت‌های پزشکی که برای درمان در درون بدن کار گذاشته میشوند نیز به‌کارگرفته شود تا نیازی به جراحی دوباره برای بیرون آوردن آن با پایان‌یافتن ماموریت ایمپلنت نباشد و با «دریافت دستور از بیرون» خودبخود تجزیه و نابود شود.
همچنین اگر سنسورهایی که برای جمع‌آوری داده و سنجش شرایط زیست بوم در طبیعت (کوه، بیابان، جنگل و درون اقیانوسها) کار گذاشته میشوند، با این فناوری ساخته شوند، دیگر نیازی به جمع‌آوری آنها نیست. بلکه با پایان ماموریت میتوان به آنها فرمان تجزیه داد تا خود را نابود کنند.
Lal میگوید که پیش از این نیز لوازم الکترونیکی گذرا ساخته شده بود. ولی در فناوری‌های پیشین، قطعات با «قرار گرفتن در معرض دماهای بالا و یا رطوبت» به‌طور خود کار نابود می‌شدند. برتری این فناوری تازه در این است که قطعه تنها با در یافت دستور و هر گاه که ما بخواهیم نابود میشود.
میکروچیپ هایی که با این روش ساخته میشوند، در درون پوسته‌ای از "پلی کربنات" جاسازی میشوند. در درون این پوسته، سوراخ‌های ریزی جا داده شده‌اند که با فلزهایی مانند "روبیدیم" و "سزیم" پر شده‌اند. این فلزها می‌توانند به آسانی با اکسیژن واکنش داده و چیپ را نابود کنند.
این فلزها درست مانند بنزین، که تنها به یک جرقه برای سوختن نیاز دارد، تنها باید در معرض اکسیژن قرار بگیرند تا واکنش خود را آغاز کنند.
این فلزات در بیشتر موارد در درون فیلتری از جنس گرافن و "سیلیکون نیترید" گذاشته میشوند. هنگامی که فرمان نابودی از طریق یک سیگنال رادیویی به قطعه فرستاده میشود، بخشی از جریان باتری در این فیلتر جریان می‌یابد و گرافن موجود در فیلتر را گرم و منبسط میکند. "انبساط گرافن"، لایه‌ی ساخته‌شده از "سیلیکون نیترید" را می‌شکند و فلزهای جاسازی شده در درون چیپ را در معرض اکسیژن قرار میدهد.
با آغاز واکنش فلزات با اکسیژن حرارت بیشتری تولید میشود و چیپ الکترونیکی دود هوا میشود!
پژوهشگران در آزمایش‌ها از مشتقات "اسید هیدرو فلوریک" هم بهره برده‌اند.
آنان میگویند که فرایند سوختن و نابودی قطعه در این فناوری ایمن است و برای انسان خطری ندارد ولی برای اطمینان بیشتر میتوان سنسورهایی در آن پیش‌بینی کرد که خود را، هنگامی که انسان در نزدیکی آنها نیست، نابود کنند.
به گفته‌ی پژوهشگران، آنچه در پایان فرایند از این لوازم الکترونیکی باقی میماند: پودر ارزشمندی از "اکسید ربیدیم" و "اکسید سزیوم"، ماسه‌های ریز سیلیکونی و "خرده‌ریزه‌های کربن به جای مانده از گرافن " و باتری دستگاه است.
اگر همه بخشهای دستگاه‌های الکترونیکی را با این فناوری بسازیم، بازیافت آنها بسیار آسان خواهد بود. زیرا با دریافت فرمان تجزیه در زمان کوتاهی همه‌ی دستگاه به مواد گفته شده در بالا تجزیه و پودر خواهد شد.
لینک منبع خبر:
Engineers create new architecture for vaporizable electronics