این ماده افزون بر استتار، در ساخت نمایشگرهای انعطاف‌پذیر و ماهیچه‌های مصنوعی نیز کاربرد دارد.
بدن ژله‌ای‌مانند برخی از سرپایان دریایی مانند سپیداج، اختاپوس و ماهی‌مرکب به لطف هزاران سلول کروماتوفوری موجود در پوست‌شان، ویژگیهایی دارد. آنها توانایی دارند که با تغییر شکل بافتشان، رنگشان را تغییر دهند.
این جانوران می‌توانند با انبساط و انقباض هر بخش از بدن خود و یا با قرار گرفتن در برابر نور، رنگ بدن خود را تغییر داده و از این توانایی برای پنهان‌شدن، ارتباط با همدیگر و یا دفاع از خود، بهره می‌برند.
پژوهشگران دانشگاه راتگرز در نیوجرسی با بررسی و الهام از ویژگیهای این جانوران، و با بهره‌گیری از چاپ سه‌بعدی یک ماده هیدورژل هوشمند ساخته‌اند که رنگ و شکل آن با قرارگرفتن در معرض نور میتواند تغییر کند. این ماده میتواند در ساخت وسایل استتار، ساختن ربات‌های نرم و همچنین نمایشگرهای انعطاف‌پذیر کاربرد داشته باشد.
امروزه بسیاری از وسایل الکترونیکی به صفحه‌های نمایشگر نیازمندند. با وجود پیشرفت بسیار در فناوری نمایشگرها و باریک‌تر شدن، بزرگتر شدن و بهبود وضوح آنها، تولیذ این نمایشگرها همچنان بر پایه‌ی مواد سخت بوده و نصب آنها بر روی سطوح ناهموار امکانپذیر نیست.
در بافت این هیدروژل هوشمند میتوان ذرات نانویی جانمایی کرد که با جذب نور تغییر وضعیت داده و به آن خاصیت ماهیچه‌ای می‌دهند و در واقع آنرا به یک ماهیچه مصنوعی تبدیل می‌کنند.
همچنین با بهره‌گیری از چاپ‌سه‌بعدی میتوان لایه‌هایی از مواد کششی و موادی با توانایی تغییر رنگ را در بافت این ژل جانمایی کرده و از آن در تولید پوشش‌های استتاری بهره برد.
این فناوری هنوز در مراحل آزمایشگاهی است و پژوهشگران در پله‌ی بعدی بر روی بالابردن حساسیت، کم کردن زمان پاسخ، انبوه‌سازی و بسته‌بندی آن کار خواهند کرد.
تازه‌ترین دستاوردهای این پژوهش در ژورنال ACS Applied Materials & Interfaces منتشر شده است.